Zo, daar zit je dan. Je moet verplicht binnen blijven, je zit ‘vast’. Je wordt er (soms) gek van, je raakt gefrustreerd, je wordt niet vervuld in je behoeften. Je probeert te dealen met de situatie en er niet gek van te worden!
Goed zo!
Goed zo? Ja, want nu begrijp je wat veel honden moeten doormaken in hun leven. Dit is een veel voorkomende situatie bij honden. ‘Ja, maar…’, denk je nu misschien. Die ‘ja maar’ gaan we op het laatst beantwoorden.
Je hond in quarantaine, maar dan elke dag!
Bedenk je eens hoeveel honden er, overal ter wereld, dagelijks in huis zitten. Voornamelijk thuis zitten. 24 uur per dag, 7 dagen per week en 365 dagen per jaar. Honden die veel in huis moeten blijven en wellicht, voor een klein moment, in de tuin mogen of misschien dagelijks datzelfde (korte) rondje aan beweging krijgen.
We vragen ons vervolgens af waarom honden dingen kapot kauwen, waarom ze poep eten, waarom ze onophoudelijk blaffen, waarom ze ‘jammeren’, waarom ze aandacht vragen, waarom ze springen en ga zo maar door. We vragen ons af waarom al dit ongewenste gedrag er is.
Denk er maar eens over na…
De situatie waar we nu in terecht zijn gekomen, is een situatie om over na te denken. Denk maar eens na over hoe jij je nu misschien voelt. Absorbeer dat gevoel. Voel eens wat de situatie nou eigenlijk echt met je doet. Voel wat die verveling met je doet. Wat het met je doet nu je je ei niet kwijt kan. Voel wat de stress en paniek met je doen omdat je niet kunt doen wat je deed.
Voel wat het doet nu je niet vervuld wordt in je behoeften. Het gevoel dat je je beheersing verliest omdat je uur na uur, dag na dag en week na week (te) veel binnen zit. Wij hoeven dit nu ‘maar’ (een paar) weken te doen en raken al helemaal de weg kwijt. Hoe moeten we dat doen? “Ik word knettergek als ik niet kan bewegen en de hele dag binnen moet zitten”, zei laatst iemand.
Vergelijk het met kinderen
Dit wordt helemaal duidelijk als je kinderen hebt. Bedenk maar eens hoeveel je eigenlijk moet doen om je kinderen enigszins een voldaan gevoel te geven terwijl ze zoveel mogelijk binnen moeten zitten. Maar ook in andere situaties.
Stel: je kind heeft zijn been gebroken en moet verplicht zes weken in het gips. Dat doet veel met een mens en we kunnen daar vaak maar moeilijk mee dealen. Stel je nou eens voor dat je meerdere jaren zo zou moeten leven? Niet een paar weken. Maar vijf jaar? Of nog langer?
In Nederland, maar ook wereldwijd…
Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen. Er zijn genoeg mensen die hun hond voldoende beweging geven. Realiseer je echter wel dat wereldwijd, maar ook in Nederland (!), deze situatie meer dan voldoende voorkomt.
Je moet je realiseren dat naar buiten gaan en fysieke en mentale beweging een basis behoefte van de hond is. Een belangrijke behoefte ook! Terwijl onze honden best wel veel thuis zitten en niet voorzien worden in hun instinctieve behoefte.
De hond krijgt altijd de schuld
We ‘schreeuwen’ tegen onze honden, we klagen, we zeuren, we mopperen als ze iets verkeerds doen, we geven ze de schuld, we proppen ze vol met medicatie (chemicaliën), we geven ze labels (overprikkeld, angstig, druk, dominant, vals, agressief), we euthanaseren ze, we brengen ze naar asiels als het niet meer werkt (want de hond is schuldig) en ga zo nog maar even door.
“Ik weet niet wat er mis is, maar de laatste tijd…”
We zeggen dingen als: “Ik weet niet wat er mijn hond is, maar hij heeft problemen”, of we vragen “Wat is er mis met mijn hond?”. Wat we met honden doen is niet terecht. We schaffen ze vaak zonder na te denken aan en hebben een gebrek aan kennis van de hondenpsychologie. Ook schaffen we allerlei hondenrassen aan, groot of klein, actief of minder actief.
We hebben tegenwoordig alle soorten en maten honden in onze huishoudens en maatschappij rondlopen. We nemen honden vaak vooral omdat we het ras zo mooi vinden. We nemen net die ene uit dat nestje die eigenlijk veel pittiger is dan jij van nature bent en ga zo maar door.
Stel je eens voor
Stel: jij bent iemand die beweeglijk is (je kunt niet zo goed stil zitten). Je bent iemand die fysiek erg actief is, je hebt veel uithoudingsvermogen, je bent getraind. Daarnaast heb je sociaal contact nodig, daar doe je het goed op en daar word je gelukkig van. Je spreekt wekelijks af met je vrienden, je gaat wekelijks naar de sportclub. Je hebt werk waar je talent helemaal tot zijn recht komt.
Maar toch moet je verplicht, zoveel mogelijk, binnen blijven om wat voor reden dan ook (ziekte, beperkingen, herstel etc.). Je kunt je vast wel voorstellen wat daar uit ontstaat.
- Je wordt er kriebelig en ongedurig van.
- Je raak gefrustreerd en het maakt je ongelukkig.
- Je mist je sociale contacten die je juist zoveel verrijking gaven.
- Je mist je fysieke uitlaatklep.
- Je vindt het lastig dat je nu niet in je behoeften voorzien kan worden.
- Je voelt dat je inwendig onrustig wordt, je krijgt er wat stress van.
- Je kunt maar moeilijk stil zitten en je hebt het idee dat de muren op je af komen omdat je niet kunt doen waar je nou juist zo goed bent!
DIT bovengenoemde voorbeeld, dit is die herdershond die binnen zit. Die Jack Russel die niet krijgt wat hij nodig heeft (ook al is het een klein ras, dit is een actieve hond). Of de Golden Retriever (die een lager energielevel heeft dan de Jack Russel) die ook voorzien moet worden in zijn instinctieve behoeftes!
Verandering in de toekomst, doe je mee?
Heb je geen tijd, of geen prioriteit? Dat is een groot verschil. Waar liggen jouw prioriteiten? En wat kun je veranderen om je hond WEL die voldoening te geven en daar meer aandacht aan te geven?
Een plaatje van Rumag omschreef het als: het verschil tussen tijd hebben of geen tijd hebben is interesse.
Lees maar eens mee in dit artikel: Heb jij (echt) geen tijd of geen prioriteit?
Houd er rekening mee: het is jouw verantwoordelijkheid
Als je weer voor een nieuwe dag staat, houd je dan ook rekening met de behoeftes van je hond en wat hij of zij nodig heeft? Dat is de voorwaarde die bij het hebben en houden van een hond hoort. Niet dat dagelijkse (korte) blokje om omdat het moet.
Daag jij je hond voldoende uit om in ieder geval in die behoefte te voorzien zodat hij zijn ei kwijt kan? Neem de tijd om jezelf te leren over de psychologie van honden, zodat je begrijpt dat je aan de instinctieve behoeftes van je hond moet voldoen. Nog voordat je de emotionele behoeften oppakt. Een dier is instinctief. Op basis daarvan overleven ze.
De hond is werkloos geworden
De hond is in de afgelopen vijftig tot honderd jaar werkloos geworden. Werkloos? Ja! Ze zijn van origine gefokt voor een doel. Ze zijn zo gefokt door ons als mensen, ze zijn zo gefokt zodat we een metgezel hadden. Zodat we hun capaciteiten en talenten konden inzetten!
Inmiddels zit het merendeel vooral in huis en zijn ze werkloos. Niet voor een paar weken, nee: voor de rest van hun leven. Niet zo gek eigenlijk, dat er zichtbare frustratie en stress is. Dat er sprake is van ‘ongewenst’ gedrag is. Eigenlijk is het ook niet zo gek dat het voor de hond (als dier) best lastig kan zijn in onze maatschappij, met alle (hoge) verwachtingen die daar bij komen.
Beweging is een instinctieve behoefte!
Je hond heeft behoefte aan vervulling van zijn instinctieve behoeften. Dat instinct zorgt ervoor dat hij overleeft. Ja, maar… De hond is een gedomesticeerd dier! Klopt: je hoeft niet terug naar de wolf. Dat kunnen we toch niet nabootsen. Dat betekent echter niet dat we mogen vergeten dat de hond op de eerste plaats een dier is (een zoogdier), op de tweede plaats een soort (canis lupus familiaris) dan een ras en dan een naam.
Wij draaien dit vaak om. De naam van de hond en het ras vinden we uiterst belangrijk. We gaan daarbij voorbij aan de hond als dier en soort. Dit betekent dan weer niet dat het ras niet bepaalt hoe dingen er uit zien; gedragstechnisch maar ook in uiterlijk, bijvoorbeeld.
Instinct
Dieren zijn instinctief. Afhankelijk van hun psychologie handelen ze op een bepaalde manier en met een bepaalde emotie. Een instinct is een soortspecifiek en aangeboren gedragspatroon. Het instinct van een organisme is genetisch vastgelegd, waarbij specifieke actiepatronen (stimulus-respons) optreden als een gebonden keten van reflexen. Bijvoorbeeld de reacties van een spin op specifieke trillingen in haar web. Ook het bouwen van een spinnenweb is een goed voorbeeld van instinctief gedrag.
Een veulen staat hoog op zijn poten zodat hij zich kan verschuilen achter zijn moeder en daardoor minder opvalt. Een veulen moet direct kunnen lopen (en dus opstaan na de geboorte) om te overleven als prooidier. Dit zijn instinctieve gegevens, daar kun je niets aan veranderen!
Stimulus-respons
Stimulus kun je uitleggen als een prikkel of aansporing. Het is een verandering in de uitwendige of inwendige omgeving waarop een organisme (in dit geval je hond) reageert. Die reactie wordt dan weer een respons genoemd.
Respons is een reactie of antwoord op die verandering. Dus het is een reactie van het organisme (in dit geval je hond) op een verandering in de uitwendige of inwendige omgeving.
Bron: Wikipedia.
Hoe ga jij daar mee om? Vanaf morgen kun je het verschil gaan maken!
Stel: je gaat weg of je hebt een drukke dag ingepland en daarbij geen rekening gehouden met je hond en wat hij nodig heeft. Denk dan aan het gevoel van het verplicht binnen zitten en wat dit met jou doet. In ons geval kan dat gaan om dagen of weken (soms door een operatie, ziekte of andere zaken). Maar in deze situatie voor een langere periode en verplicht.
Bij honden is dit vaak levenslang en we mopperen dan ook nog als ze iets ‘verkeerd’ doen. We geven af op het slechte gedrag van ze en wijzen vooral naar de hond, die toch vaak de schuld krijgt. Terwijl wij als mensen vaak een paar dagen verplicht in huis zitten al niet eens aan kunnen. We raken gefrustreerd, raken in paniek, worden gestrest en onzeker en we balen als we niet naar de voetbalclub kunnen, een drankje kunnen doen op het terras, onze sociale contacten niet kunnen onderhouden of wat dan ook.
Let’s go!
Dus: als wij over een tijdje weer de weide wereld in mogen en langzaam onze dingen kunnen oppakken en daarmee onze behoeftes kunnen vervullen, houd dan ook rekening met je hond. Denk er eens over na wat die paar dagen, weken of maanden in huis, zonder behoeftevervulling, met jou deden? Dat is wat we met onze honden doen, we sluiten ze op.
Ze kunnen niet meer kwijt waar ze van origine voor gefokt zijn, ze zijn doelloos en werkloos en moeten ook nog voldoen aan alle hoge verwachtingen in onze maatschappij. En wanneer er ongewenst gedrag plaatsvindt, krijgt de hond de schuld, moet de hond weg en is het een valse, agressieve, onvriendelijke en asociale hond. We zeggen dat er wat mis is met de hond. Maar er is (meestal) niks mis met de hond.
Ja maar, ik heb een hele grote tuin!
To be honest? Dat zou geen oplossing mogen zijn. Een tuin zorgt niet voor een alternatief voor dat gedreven instinct van je hond! Betekent niet dat het niet fijn is!
Ik spreek uit ervaring, ik woon in Amersfoort, maar kom uit Drenthe en ik woonde ergens in de middle of nowhere. We hadden een grote tuin en de hond was altijd buiten en toch is mijn hond nu meer voorzien in zijn behoeften dan ooit te voren. Dagelijkse wandeling (2 tot 2,5 uur minstens). Fietsen, mentale spelletjes, hondensport (zelf uitgevoerd) en ga zo maar door. Je hond heeft veel meer nodig dan de hele dag een omheinde tuin.
Lees maar eens mee…
Een tijd geleden was ik bij Betsy met een Rhodesian Ridgeback (Amy). Ze woonden samen op een landgoed, FANTASTISCH! Werkelijk waar. Vooral voor ons mensen iets om te begeren 😉. Voor honden veel minder belangrijk.
Betsy en Amy volgen een coachingstraject bij mij. Op een gegeven moment kwam er een vraag naar boven, namelijk: mijn hond graaft in de tuin. We gingen, aan de hand van wat vragen van mijn kant, kijken naar wat er dieper te grondslag lag. Al snel kwam naar voren dat Amy een alternatief voor haar instinct aan het verzinnen was. De werkloze Ridgeback op een landgoed. Dat is geen ideale combinatie. Daarnaast is die mooie aangelegde tuin ook een mensen ding. Wij hebben perkjes en hekjes en noem het op. Amy kreeg te weinig uitdaging! “Maar ze kan elke dag in de tuin” zei Betsy enigszins verbaasd. Dat klopt. Maar een hond heeft meer nodig dan die tuin. Namelijk: voorziening in de primaire behoefte.
Betsy is uitgedaagd met een soort challenge. Ze ging twee weken lang meer voorzien in de primaire behoefte van de hond (fysieke en mentale beweging). Hersenwerk, speuren, oefeningen, fietsen, werkwandelingen en ontspanningswandelingen. Je raad het al? Amy was niet meer in de tuin aan het graven.
Dit advies is op maat gemaakt (en geen random advies voor alle hulpvragen en iedere hond) Het is altijd maatwerk!
Hoe zou dit voor je hond zijn?
Als dit gevoel voor jou niet fijn is: het niet vervuld worden in je behoefte. Dat gevoel van verplicht thuis moeten zitten en niet kunnen doen wat je nodig hebt om je ontspannen en gelukkig te voelen. Je energie niet kwijt kunnen, zowel mentaal als fysiek. Hoe voelt dit voor jou? Hoe zou dit dan voor je hond zijn? We geven ze heel veel in de vorm van affectie (de hele dag door knuffelen, op de bank liggen, in bed liggen).
We vervullen vooral vaak (of op de eerste plaats) de secundaire behoeftes. Denk aan: een luxe mand, een fantastisch mooie riem, het slapen bij ons in bed. Maar we vergeten zo vaak die primaire behoeftes te vervullen. We vervullen veel emotionele behoeften, maar vergeten het instinct. Juist het vervullen van die primaire en instinctieve behoeftes, die gaan het verschil maken.
Wat doet verplicht binnen zitten met jou?
Voel maar eens wat het verplicht binnen zitten met je doet en schrijf het eens op. Wat ontstaat er? En vraag je eens af hoe dit voor je hond zou kunnen voelen. Hoe het voelt als je werkloos bent? Als je niet naar je vrienden (sociaal contact) kan? Als je niet kan doen wat je nodig hebt om fysiek en mentaal voldoening te krijgen (een studie volgen of sporten bijvoorbeeld). Dat je vooral de hele dag binnen moet zitten, het rustig aan moet doen, je ei niet kwijt kan, en dat je je talenten niet kan benutten. Jouw eigen unieke talenten.
Begrijp de instinctieve behoeften van je hond, neem de tijd en maak een plan om je hond in de toekomst wel te helpen en te voorzien in zijn behoeftes.
Life is not happening to us, but for us.
Ja, maar…
Ja, maar Aniek, deze tijden zijn anders. Klopt! Deze tijd is onzeker en alles krijgt een andere invalshoek. Maar, dat betekent niet dat het gevoel niet overeenkomt. Dat dit niet de feiten zijn waar onze honden dagelijks mee te maken hebben en dat gedragsproblemen vaak onterecht benaderd en begeleid worden op het symptoom.
De hond is een meester in zich aanpassen. Dat blijkt wel, anders zouden ze niet al jaren met ons samenleven. Dat betekent echter niet dat het instinct (waar een dier door gedreven wordt) er niet is en we zo vaak geen gehoor geven aan dat instinct of het zelfs onderdrukken.
