Puppyperikelen: er zijn een aantal klassiekers, en puppybijten is daar één van. Het is misschien wel een van de meest gestelde vragen onder puppyeigenaren: “Hoe zorg ik ervoor dat mijn puppy stopt met bijten?” Hoewel er geen eenduidig antwoord is (want context is belangrijk!), zijn er wel enkele dingen waar je op kunt letten om het bijten binnen de normale grenzen te houden en erop in te spelen.
Waarom bijten puppies? Dat is een cruciale vraag om te begrijpen waarom jouw pup soms als een kleine piranha achter je aanloopt. In dit artikel lees je waarom puppies bijten, hoe je kunt onderscheiden of het bijtgedrag binnen normale puppygrenzen valt, en wanneer er sprake is van buitensporig veel bijten.
Eigenlijk geldt: alles waar “te” voor staat, heeft vaak een onderliggende oorzaak.
Waarom bijt een pup?
Een puppy verkent de wereld met zijn mond, want bijten is leren. Hierdoor zullen ze in van alles en nog wat bijten. Wat ze vooral leren met die scherpe tandjes, is hoeveel kracht ze mogen gebruiken bij het bijten. De tandjes van een pup kunnen geen serieuze verwondingen veroorzaken, omdat de kaak nog niet volledig volgroeid is en de kopspieren nog niet sterk genoeg zijn om echt schade aan te richten.
Toch weten we allemaal, iedereen die wel eens door een puppy is gebeten, dat die tandjes vlijmscherp zijn. En dat is gewoon niet prettig.
Dit wordt ook wel de bijtrem genoemd. De pup moet leren hoe hard en met hoeveel kracht hij mag bijten. Dit leerproces begint al in het nest met zijn moeder en broertjes en zusjes. Daar leert hij wat wel en niet kan. Bijt hij te hard, dan loopt een broertje of zusje weg, geeft een gilletje of laat een snauw horen.
Als wij spelen met onze pup, zoekt hij ook naar duidelijke grenzen. Het is daarom belangrijk dat je je pup een goede bijtrem aanleert. De moeder en nestgenoten zijn hier al mee bezig in de periode dat de pup nog in het nest is, maar als begeleider kun je dit proces voortzetten.
Onder welke omstandigheden kan een puppy meer gaan bijten?
Er zijn wel een aantal omstandigheden die maken dat het bijtgedrag van je puppy extra aanwezig kan zijn:
- De leeftijdsfase van je pup
- Overprikkeling ofwel onderprikkeling (en te volle stressemmer)
- Tandjes wisselen
- Gebrek aan slaap
- Fysiek ongemak (buikpijn, groeipijn, verkeerde beweging gemaakt, ziekte etc)
De tanden van een pup
Een puppy wordt geboren zonder tanden. Tussen de 3-6 weken komt het melkgebit door. Dit melkgebit is er eerst, net als bij mensen, alvorens de volwassen tanden komen. Dat betekent dat een puppy dus zijn tanden nog moet wisselen. De hoek- en snijtanden komen als eerste door (tussen die 3-6 weken). Tussen 5 en 6 weken breken de kiezen door. Dit melkgebit van puppy’s is echt vlijmscherp! Het zijn een soort naaldjes. Ik noem ze niet voor de grap vaak piranha’s.
Wanneer gaat een puppy tanden wisselen?
Zo rond de 12 weken gaat een puppy zijn tandjes wisselen. Deze tanden zijn minder puntig en daardoor niet zo vlijmscherp als de piranha tandjes van een puppy. Zo rond de 7 maanden is het volledige melkgebit omgetoverd tot het volwassen gebit.
Heeft een puppy last van het wisselen van de tandjes?
Ik beschreef al dat er omstandigheden zijn die het puppybijten kunnen stimuleren, zoals het wisselen van tanden. Tanden wisselen kan namelijk gepaard gaan met ongemak, zoals pijn en jeuk. De puppy kan zich hierdoor een beetje ziek voelen en niet op zijn gemak zijn. Dit kan soms ook invloed hebben op de eetlust, bijvoorbeeld omdat droogvoer irritatie veroorzaakt, of omdat de puppy zich gewoon niet lekker voelt. Daarnaast hebben sommige puppy’s last van diarree of overgeven, waardoor ze misschien minder trek hebben in voer.
Oftewel: het lichaam is hard aan het werk! En dat doet het sowieso al, want jouw pup ontwikkelt zich in razendsnel tempo tijdens het eerste anderhalf jaar!
De overgangsfase vanaf 12 weken oud: dat is er niet zomaar één
Ik zie veel puppyeigenaren de eerste struggles ervaren wanneer hun schattige, onbevangen pup verandert in een pup die wat onzeker lijkt te worden, veel bijt en moeilijk zijn rust kan vinden. Er ontstaan dan echt wat puppy hulpvragen zoals:
- Puppy wil niet meer wandelen
- De puppy begint te piepen in de bench
- De puppy wil niet meer in de bench
- De pup wordt onrustig als jij uit beeld bent
- Enzovoort
Dit heeft voor een deel te maken met de fase waarin je puppy zich bevindt, namelijk de ontwikkelings- en rijpingsfase. Vanaf ongeveer 12 weken breekt de eerste angstfase aan bij je pup. Daarnaast is je pup nu waarschijnlijk al zo’n 3 tot 4 weken bij jou thuis. Dat betekent dat hij, volgens de regel van 3 dagen, 3 weken, 3 maanden, nu aardig geacclimatiseerd is. Het huis kent hij, de omgeving wordt steeds vertrouwder, en hij merkt dat jullie samen een relatie opbouwen.
Is het normaal dat een puppy veel bijt?
De vraag is: is puppybijten normaal? Jazeker! Is het normaal dat een puppy veel bijt? Dat hangt af van hoe je “veel” interpreteert. Puppy’s bijten! Zo simpel is het. Ik zie nog te vaak dat we dit willen afleren, terwijl het iets is wat erbij hoort. Maar je wilt het wel begeleiden, zo draaglijk mogelijk maken en in de gaten houden wanneer het bijten overmatig wordt.
Waarom leg ik zo de nadruk op de vraag ‘wat is teveel?’. Omdat ik nog te vaak zie dat we ons druk maken over puppybijten, wat leidt tot frustratie, irritatie en spanning, terwijl het gedrag vaak nog binnen de normale grenzen valt.
Een puppy die te veel bijt, laat vaak ook andere signalen van hulpbehoefte zien. Gedragingen kunnen zijn:
- Moeite met ontspannen
- Voer laten staan
- Niet tot rust komen in de bench
- Moeite hebben met alleen gelaten worden (logisch, maar bij deze pups zie je het sterker)
- In alles bijten
- Nauwelijks aangeraakt kunnen worden
- Druk gedrag in huis
- Niet moe lijken te worden
Te veel bijten betekent voor mij een puppy die constant aan je broekspijpen hangt. Je kunt niet rustig op de bank zitten zonder dat de pup aan je hangt. De pup kan moeilijk rust vinden, bijt ook buiten (bijvoorbeeld in de lijn), reageert heftig op prikkels, en je zit vol schrammen. Je merkt ook dat je nauwelijks aan je puppy kunt zitten zonder dat hij direct begint te bijten.
Hoe lang duurt de bijtfase van een puppy?
De bijtfase van je puppy duurt ongeveer zo lang als dat het tandjes wisselen aanhoudt. Gemiddeld zo tussen de 3-6 maanden. Als het ‘bijten’ niet afneemt of stabiliseert heb je vaak ook echt wat anders aan te kijken in het fundament van je opvoeding. Omdat bijtgedrag heel vaak gaat over een puppy of hond die helemaal vol zit!
Waarom bijten puppy’s in handen?
Puppy’s bijten in handen omdat ze overal in bijten. Vaak komt dit doordat we veel met onze handen spelen en aaien. Dit roept een belangrijke vraag op: is het verstandig om je puppy spelenderwijs in jouw handen te laten bijten? Ik zou dat niet aanraden. Gebruik hiervoor liever een speeltje.
Handen zijn ook ontzettend interessant voor puppy’s, en soms maken we er onbewust een spelletje van. Elke keer dat we (logisch) onze handen wegtrekken, maken we ze juist extra aantrekkelijk om achterna te gaan en in te bijten.
We zitten vaak heel veel aan onze puppy’s
Daar komt ook bij dat we vaak heel veel aan onze puppy’s willen zitten. We willen met ze kroelen. Andere mensen zitten aan ze. En nog maar te zwijgen over de kinderen (als die er zijn) die aan de pup willen zitten.
Hier ontstaat vak een puppy die deze behoefte niet op dezelfde manier deelt. Met als gevolg dat hij dat eigenlijk wat probeert aan te geven of te kanaliseren door in die handen (die hem aanraken) te bijten. Wij noemen dat vervolgens probleem gedrag. Ik noem dat een signaal. De vraag is hier dan dus ook of de behoefte van de pup (hond) overeenkomt met de behoefte van de mens. En ik zie vaak dat we echt wel te veel aan onze puppy’s zitten.
Als je dit herkent, is de oplossing om minder te aaien, minder aan hem te zitten, korter te aaien en de signalen van je pup beter op te merken.
De puppy is dan niet onvriendelijk of agressief, maar laat met subtiele signalen (vaak al eerder dan het bijten) zien wat hij zelf van de situatie vindt.
Bij puppy’s moeten we niet onderschatten dat aanraken een prikkel is die verwerkt moet worden. Het is een fysieke prikkel. Dit geldt des te meer voor puppy’s uit broodfok of slechte fokpraktijken, die nauwelijks zijn gesocialiseerd. In zo’n geval kan het “stressemmertje” van de hond snel overlopen.
Hoe zorg je er voor dat je puppy niet bijt?
Helemaal voorkomen dat je puppy gaat bijten, kun je niet. Dit heeft te maken met de ontwikkelings- en rijpingsfase waarin je puppy zich bevindt, en dat betekent dat je hier in de opvoedfases van je puppy mee te maken krijgt.
MAAR… er zijn wel degelijk factoren die het fundament van de opvoeding van je pup moeten vormen. Als je deze factoren consistent toepast en goed beheerst, bespaart het je een wereld aan problemen. Hieronder bespreek ik een aantal van deze factoren.
Hoeveel slaapt jouw puppy? Het probleem van slaapgebrek.
Slaapgebrek bij puppy’s is vaak verbonden met bijtgedrag. Een puppy slaapt gemiddeld 18-20 uur per dag! Dat is ontzettend veel. In de volgende alinea lees je dat we vaak te veel doen met onze puppy’s. Die combinatie met een gebrek aan slaap vormt de ideale basis voor een pup die zich ontwikkelt tot een ‘piranha’.
Dit betekent dat je je puppy bewust en regelmatig moet laten slapen, als het ware verplicht. Het liefst voorkom je overprikkeling. Ik zeg vaak: leg je pup in bed als het nog gezellig is. Anders krijg je nieuwe problemen, zoals een puppy die niet in de bench wil of piept in de bench.
Slaap is nodig om het stresssysteem te ontladen. Het is een fysiek proces, essentieel om alle indrukken te verwerken. De hond moet alle slaapcycli doorlopen, zodat hij op fysiek, mentaal en emotioneel niveau goed kan herstellen. Daarnaast kan de manier van slapen in de nacht (waar laat je je puppy slapen ’s nachts?) ook nog weer invloed hebben op de kwaliteit van slapen overdag.
Een puppy die te weinig slaapt, is prikkelbaar, heeft een kort lontje, schiet door in zijn gedrag, is niet meer voor rede vatbaar, hyperactief, luistert niet en bijt veel.
Je puppy socialiseren: vaak doen we veel te veel (oversocialisatie)
Als we het hebben over socialiseren, hoe doe je dat dan eigenlijk met een puppy? Vaak denken we dat we onze puppy’s zomaar willekeurig moeten blootstellen aan allerlei prikkels. Fout! Dat is niet de juiste aanpak. We stellen puppy’s bloot aan situaties die soms echt veel te heftig zijn. Alleen door het niet goed kunnen lezen van de taal van onze pup schatten we de situaties verkeerd in. We laten onze puppy’s loslopen in losloopgebieden en stellen ze bloot aan prikkels, maar wanneer is het eigenlijk handig om dat te doen en vanaf wanneer laat je je puppy loslopen?
Om te beginnen weten we vaak onvoldoende over de lichaamstaal van honden. Daardoor kunnen we niet goed interpreteren wat de pup van een situatie vindt. Het gevolg? Een puppy die wel in de situatie zit, maar zich niet op zijn gemak voelt.
Je kunt niet uitgaan van interpretaties zoals: “hij kwispelt dus hij vindt het leuk,” “hij wil er graag naartoe dus hij is enthousiast,” of “zijn staart staat hoog dus hij is dominant.”
Bij interesse kun je hier de lezing over de lichaamstaal van honden volgen >>>
We denken vaak dat we een fysieke puppycursus met onze puppy moeten volgen om de pup te socialiseren. We starten het liefst zo vroeg mogelijk met die puppycursus om het wel echt goed te doen. Maar wanneer start je eigenlijk met een puppycursus? We richten ons vol op het aanleren van vaardigheden en andere zaken. Maar we missen ook heel veel input. Input die je wel nodig hebt om je pup goed te begrijpen en op te voeden.
Een gebrek aan kauwmogelijkheden voor je pup
De behoefte om te kauwen is groot bij een pup. Als je daar niet in voorziet, gaat de pup zelf iets zoeken om op te kauwen en ontstaat er misschien zelfs wel slopen. Een veelvoorkomend probleem is dat we vaak onvoldoende kauwmogelijkheden in huis hebben. Dit gaat verder dan een dentastick, die bovendien vaak vol zit met ongezonde toevoegingen die je eigenlijk niet aan je pup wilt geven.
Je wilt goede, natuurlijke kauwmaterialen aanbieden waar jouw pup op mag kauwen. Ik maak daarbij een onderscheid tussen kortdurende kauwsnacks en materiaal dat 24/7 in huis beschikbaar is. Het is verstandig om hier gebruik van te maken.
Dit betekent dat er verschillende materialen in huis liggen waar jouw pup altijd op kan kauwen. Hij moet dus altijd toegang hebben tot geschikt kauwmateriaal. En dan bedoel ik niet jouw schoenen! 😉
Biedt je puppy voldoende kauw mogelijkheden aan!
Als je merkt dat je pup op dat moment erg bijterig is, help hem dan door meer kauwmateriaal neer te leggen, verspreid door het huis, zodat er altijd iets voorhanden is.
Kauwen helpt, vooral in de bijtfase, omdat het de pup helpt minder ongemak te ervaren. Je kunt er ook voor kiezen om een bevroren kauwspeeltje of een bevroren Kong te geven. Let er wel op dat je de bevroren Kong of het speeltje even onder de kraan houdt, zodat de pup niet met zijn tong vast komt te zitten.
Kauwen zorgt voor de aanmaak van ontspannende hormonen zoals dopamine en endorfine. Het werkt dus tegen de stresshormonen (cortisol, adrenaline, noradrenaline) die in het systeem aanwezig zijn. Om dit te begrijpen is het goed om te weten hoe stress werkt bij honden en hoe de hond gaat doen als er sprake is van stress.
Kauwen is niet alleen belangrijk voor je pup, dit is ook een advies voor je volwassen hond!
Kauwen ontspant en zorgt ervoor dat de spanning uit het lichaam kan verdwijnen. Dit biedt een goed alternatief voor stressregulatie en is altijd beter dan dat je pup zijn stress afreageert op jou of ander materiaal.
Verwachtingsmanagement: wat kan je verwachten en is je verwachting wel realistisch?
In de opvoeding van een pup heb ik het altijd over verwachtingsmanagement. Als je vindt dat jouw puppy niet mag bijten, en je interpreteert dat enkel als goed of slecht gedrag, dan ga je volledig voorbij aan het wezen van de hond.
Zoals je al hebt gelezen, is bijten iets dat hoort bij de pup en zijn ontwikkelings- en rijpingsfase. Dat is ontzettend belangrijk, want dat betekent dat je op dat moment tegen een natuurlijk plafond aanloopt.
Dit kun je vergelijken met een kind. Van een kind in een bepaalde ontwikkelingsfase vraag je ook niet iets wat niet bij zijn leeftijd past. Je vraagt een kind van zes maanden bijvoorbeeld ook niet om duidelijk te vertellen hoe het zich voelt en wat er in hem omgaat.
De lat te hoog leggen zorgt voor frustratie bij je puppy
Is de verwachting die je op dit moment van je pup hebt wel realistisch? Een combinatie van oversocialisatie, het opvoeden van een pup en een vol “stressemmertje” zorgt er vaak voor dat het allemaal te veel wordt en juist bijtgedrag uitlokt. Simpelweg omdat een pup moet voldoen aan verwachtingen waar hij niet aan kan voldoen. Dit gaat vaak gepaard met frustratie, wat op zijn beurt ook weer bijtgedrag uitlokt.
Dus, wat is jouw verwachting? Is die wel realistisch, of leg je de lat te hoog?
Hoe leer ik mijn puppy bijten af?
Bijtgedrag leer je niet af, je leert je pup aan hoe hij zich moet gedragen in bepaalde situaties. Je gaat gedrag aanleren. Dat is het eerste punt waar je naar te kijken hebt. Je leert niet iets af, je kan alleen maar iets aanleren.
Zorg dat je voorziet in de basisbehoeften van je pup
Dat betekent dat je je pup zeker kunt leren hoe hij moet omgaan met de behoefte om te bijten. Dit houdt in dat je voorziet in de behoeften van de hond en rekening houdt met zijn stressniveau, oftewel de “stressemmer”. Dit is ook een vorm van voorzien in basisbehoeften. Als er bijvoorbeeld een gebrek aan slaap is, voldoe je niet aan een belangrijke basisbehoefte.
Hetzelfde geldt voor kauwen. Kauwen is een basisbehoefte en maakt deel uit van het natuurlijke gedragsrepertoire van de hond. Als hier niet voldoende in wordt voorzien, kan dit zich uiten in gedrag dat je liever niet ziet, zoals het kauwen op spullen.
Daarnaast leer je je puppy hoe hij met zijn bijtgedrag moet omgaan. Dit betekent dat je hem bijvoorbeeld bijtrem aanleert in relatie tot jou en anderen.
Wat kan je dan wel doen?
Omdat bijtgedrag over meer gaat dan goed of fout gedrag heb je te kijken naar de onderlaag. Je fundering is daarbij heel erg belangrijk. Je zorgt ervoor dat je pup goed kan reguleren. Er zijn voldoende mogelijkheden om zijn stress kwijt te kunnen.
- Met kauwmogelijkheden
- Met likmogelijkheden (hier een paar leuke lickimat recepten)
- Voldoende slaap
- Niet teveel prikkels
- De signalen van je pup leren kennen zodat je kan inschatten wat HIJ echt van situaties vindt
- Vertragen
- Niet teveel verwachten
- Inspelen op de behoefte
- Met spel
- De pup voelt zich in de basis ontspannen
- Kijken naar de manier waarop je socialiseert (Wat gaat erin? En kan het er voldoende uit?)
Ruilen bij bijtgedrag: hoe effectief is dit?
Vaak hoor je dat je. moetruilen, wanneer je puppy in jou bijt. Ondanks dat ik hier een grote voorstander van ben en je dit advies zeker zou meegeven, zie ik ook dat mensen hiermee in de ‘knoei’ komen.
Als jij met pup ergens staat en er is geen speeltje in de buurt, wat dan?
Je kan niet altijd ruilen: wat dan?
Je leert vaak dat je een pup niet mag corrigeren als hij bijt. Daar kan ik me in vinden, maar ik wil wel aandacht geven aan hoe je omgaat met een pup die bijt. Want het doet pijn, en soms heb je geen speeltje in de buurt. Je bent ook niet van steen. Je kunt je pup wel degelijk aanleren dat het pijn doet. Zeg “auw”, stop met alles en word als het ware een boom. Beweeg niet meer en loop desnoods weg. Met “niet meer bewegen” bedoel ik dat je ervoor zorgt dat je handen stil blijven en je niet reflexmatig je hand terugtrekt.
Daarnaast is het belangrijk dat je huis puppyproof is. Dit betekent dat er voldoende speeltjes beschikbaar zijn, zodat je kunt ruilen. Je kunt dan je huid ruilen voor een speeltje. Dit geldt ook voor koekjes. Als je bijvoorbeeld vaker koekjes bij je hebt, kun je je pup afleiden en hem daarna een speeltje aanbieden. Nogmaals, het is belangrijk om te achterhalen waardoor het bijtgedrag ontstaat.
Zorg ervoor dat bijten betekent dat het stopt!
Het is belangrijk om consequent te zijn: zodra de pup te hard bijt, loop je weg. Deze koppeling kun je duidelijk maken. Daarnaast is het belangrijk om genoeg speeltjes beschikbaar te hebben, zodat je op het juiste moment kunt ruilen of samen kunt spelen zonder hard bijten. Zo leert jouw pup zijn bijtrem te ontwikkelen en begrijpt hij hoe hard hij wel of niet in mensen mag bijten. Deze grens kun je steeds verder aanscherpen.
Blijf hierbij wel realistisch. Het is niet erg als dit niet altijd lukt, soms ligt een speeltje net niet binnen handbereik. Je kunt echter wel je best doen om overal in huis speeltjes neer te leggen.
Daarnaast komen we weer terug bij de fundering: hoe ontspannen is je pup? Begrijp je zijn behoeften en lichaamstaal? Dit zijn belangrijke aspecten voor een goede samenwerking met je pup. Dit inzicht helpt ook bij het kanaliseren van bijtgedrag. Als je in 80% van de gevallen paraat staat en kunt ruilen, pas je dit al goed toe. Niemand kan op 100% leveren.
Hoe corrigeer je een pup die bijt?
Je corrigeert een puppy niet voor het bijten, vooral omdat het niet gaat om slecht gedrag. Dit misverstand komt nog vaak voor. We zien bijten vaak als wangedrag, maar het is duidelijk dat dit niet het geval is. Verder op in dit artikel lees je dat je prima ‘nee’ kan zeggen (met nuances). Je hond straffen of je stem verheffen/schreeuwen is gewoon niet effectief.
Ik begrijp dat het vervelend is als je pup veel bijt en dat je graag iets wilt doen. De informatie in dit artikel biedt al een antwoord. In de meeste gevallen moeten we iets fundamenteels veranderen in de slaapbehoefte en stressregulatie van de pup. We moeten zorgen voor een ontspannen pup en bepaalde zaken aanpakken. Dit betekent dat we onze kennis over het opvoeden van een pup en het begrijpen van honden moeten vergroten. Er is dus een bewustzijnsverandering nodig.
Waarom corrigeer je dan niet? Bijtgedrag is geen ‘fout’ gedrag
Je corrigeert niet omdat het bijten niet over fout gedrag gaat. Als het geen fout gedrag is, wat valt er dan te corrigeren? Maar goed, soms sta je daar met je pup die in je been hangt, en dat doet pijn.
Soms kun je best ‘nee’ zeggen, simpelweg omdat het gedrag op dat moment moet stoppen. Wat je vervolgens wilt doen, is meteen vervangend goed gedrag aanleren en dat belonen. Dus pak een speeltje en geef aan dat hij daar wel in mag bijten. Een ‘nee’ kan nodig zijn, maar niet als correctie omdat wij het zien als wangedrag, maar omdat het gedrag op dat moment ongewenst is.
In de vorige alinea lees je dat je niet altijd 100% kunt ruilen. Dit is vaak de grootste struggle voor puppy-eigenaren. Je kunt je omgeving verbeteren door aanpassingen te maken voor je pup. Dit zie ik vaak misgaan: we willen te weinig aanpassingen doen voor de pup, terwijl als je nu investeert in die aanpassingen, zoals speeltjes op verschillende plekken leggen of een puppyren, je jezelf en je pup enorm helpt. Misschien ligt er dan wat meer troep op de grond, maar het maakt het opvoeden veel makkelijker.
Verbeter je management in huis, voor je pup
Management gaat over het zo opzetten van de situatie dat je pup niet kan falen, en jij ook niet, omdat je de omgeving goed hebt ingericht.
Correcties wil je vermijden als het gaat om “fout” gedrag. Fysieke straf is niet de oplossing, maar wees je er ook van bewust dat het voortdurend verbaal corrigeren van je pup juist kan leiden tot meer bijtgedrag.
Dit gebeurt enerzijds omdat de pup niet begrijpt wat wel de bedoeling is, en anderzijds omdat het zijn stress vergroot. Hierdoor raakt de “stressemmer” vol. Dit zorgt vaak voor veel frustratie, en het schaadt de relatie, omdat je in een negatieve en corrigerende cirkel belandt.
Wat is abnormaal puppygedrag?
Het is belangrijk om met meer perspectief naar het gedrag van een pup te kijken, waarbij het belangrijk is om onderscheid te maken tussen normaal en abnormaal gedrag in de context van de ontwikkelings- en rijpingsfases van een hond. Abnormaal gedrag betekent niet dat een pup “slecht” is of niet luistert, maar dat er eerder een scheefgroei is in het vervullen van zijn basisbehoeften.
Hier zijn een paar belangrijke punten:
1. Normaal gedrag binnen de ontwikkelingsfase: Gedragingen zoals bijten, het oppakken van dingen van de grond, en soms zelfs in huis plassen, zijn allemaal normaal gedrag voor een pup die nog in zijn ontwikkelingsfase- EN rijpingsfase zit. Deze gedragingen horen bij het proces van verkennen en leren, wat typisch is voor de verschillende fases, zoals de angstfase, juvenilefase, puberteit en noem het op.
2. Abnormaal gedrag als teken van disbalans: Gedragingen die buiten het normale kader vallen, zoals overmatig bijten, continu dingen van de grond eten, of extreem onrustig zijn, wijzen vaak op een probleem met de basisbehoeften van de pup. Dit kan betekenen dat hij niet voldoende slaap krijgt, te gestrest is, de taal van de pup wordt onvoldoende begrepen of niet genoeg mogelijkheden heeft om zijn energie op de juiste manier kwijt te kunnen. Dit leidt tot overprikkeling bij puppy’s, wat zich uit in gedrag dat verder gaat dan normaal puppygedrag.
3. Regulatie en ontspanning: Veel van het abnormale gedrag komt voort uit een gebrek aan regulatie en ontspanning. De pup heeft geen goede zelfregulatie ontwikkeld. Als een pup niet goed kan ontspannen, zal hij dit op andere manieren proberen te reguleren, zoals door overmatig bijten, constant slopen, of onrustig zijn in de bench. Het herstellen van die balans door voldoende rust, regelmaat en duidelijke grenzen, helpt om dit gedrag weer binnen het normale kader te brengen.
4. Het herkennen van abnormale gedragingen: Gedrag zoals niet goed alleen kunnen zijn, piepen in de bench, veel bijten, hyperactiviteit, problemen bij de zindelijkheidstraining, en het niet kunnen verbinden met de eigenaar buiten, zijn signalen dat er iets in de basis mis is. Dit is vaak een teken dat de pup niet voldoende gelegenheid krijgt om te ontspannen en te reguleren, wat weer terug te voeren is op de behoeftevoorziening.
Voor ons als mens, naast de pup, begint de reis vaak bij kennis verhogen rondom het fenomeen hond: wat heeft een pup eigenlijk nodig?
Uiteindelijk gaat het erom dat je de gedragingen van je pup begrijpt in de context van zijn ontwikkeling en je aanpassingen maakt om in zijn basisbehoeften te voorzien. Zodra je dat doet, komt hij weer in balans en vallen de gedragingen binnen de normale kaders.
