Mag een hond in je bed slapen?

Welkom in hondenland! Want als er iets is waar we tweestrijd over is, dan is het wel dit onderwerp.

Je doet even je zoekronde op google en de één zegt dat het wel mag en de ander niet. Tsja… in feite kan je er dan alsnog niks mee. Want is het nou wel of niet? Veelal wordt het advies gegeven vanuit welke methodiek, normen en waarden je er naar kijkt. Logischerwijs. Ik hoop in dit artikel beide kanten te belichten.

De vraag begint eigenlijk niet bij of het “mag”, want daar valt niks universeels over te zeggen. De vraag is WIL jij het? Het heeft niks te maken met mogen. Want daarin bepaal jij de grens.

Is het goed om je hond in bed te laten slapen?

Of het goed is om je hond in bed te laten slapen, hangt af van een paar dingen. Er is geen goed of fout antwoord, het gaat er vooral om wat voor jullie werkt. Het is wel handig om even aantal punten op te pakken en dat ga ik doen voor je in dit artikel.

Waarom mag je hond niet in jouw bed slapen?

Deze opvatting komt voort uit de overtuiging dat honden in een “hiërarchische roedel” leven, vergelijkbaar met wolven. Binnen die hiërarchie zou de leider (de “alpha”) bovenaan staan en bepalen wie toegang heeft tot waardevolle bronnen – zoals voedsel, rustplekken of, in dit geval, het bed.

Volgens deze redenering zou een hond die in jouw bed slaapt:

• zichzelf als gelijk of zelfs hoger in rang kunnen zien
• minder goed luisteren of grenzen respecteren
• “dominant gedrag” kunnen gaan vertonen

Deze denkwijze was vooral populair in de jaren ’80 en ’90, mede door boeken en tv-programma’s waarin hondenopvoeding vooral draaide om gehoorzaamheid, correcties en het ‘pakken van de leidersrol’. Dit is ook waar veel hondeneigenaren het van kennen of van hebben horen zeggen.

Klopt deze theorie nog wel?

We weten anno 2025 zoveel meer over honden en hun gedrag. Er wordt inmiddels zoveel meer weerlegt maar vooral ook onderbouwt. En dat zou ook niet anders mogen zijn wat mij betreft, want het is te simpel gedacht dat ieder gedragsprobleem te wijdden is aan 1 basisgebrek: een leiderschapsrol. Met daaronder wat andere factoren.

Moderne inzichten uit de gedragswetenschap laten zien dat honden:

• geen wolven zijn, en zeker geen wolven in gevangenschap (wat vaak de basis was voor dat roedelmodel)
• wel van de wolf afstamt, maar dat je daar niet zo zwart-wit conclusies kan trekken
• zich veel flexibeler en sociaal-intelligenter gedragen
• vooral reageren op veiligheid, vertrouwen, voorspelbaarheid en samenwerking

De meeste gedragstherapeuten en moderne hondentrainers zijn het er tegenwoordig over eens dat relatie, verbinding en duidelijkheid veel belangrijker zijn dan ‘de baas zijn’.

Een prachtig, wetenschappelijk onderbouwd boek is “dit is de hond van John Bradshaw”.

Dus waarom geloven sommige mensen dit nog?

Hondenland wordt er vaak niet gezelliger op als we de voor- en tegenstanders tegenover elkaar zetten. En ik ben er dan ook niet om je te overtuigen. Ik wil je wel meer inzicht geven in het gedrag van honden. Zodat je je referentiekader kan verbreden en je keuze kan verstevigen. Want in alle gevallen valt er bijna altijd meer over te zeggen en liggen dingen genuanceerder.

Ik zie vaak dat mensen zo handelen omdat:

• Ze zijn opgegroeid met die overtuiging of hebben het ooit zo geleerd.
• Er zijn nog steeds hondenscholen en boeken die deze theorie aanhangen.
• Om deze twee bovenstaande redenen denken mensen dat het zo hoort (tot ze vaak andere input krijgen)
• Het voelt ‘logisch’ dat leiders beslissen wie waar mag slapen.
• Soms is het ook een manier om controle te houden bij onzekere of reactieve honden – maar dan is het symptoombestrijding, geen oorzaakgerichte aanpak.

Het gedrag van je hond is een signaal

Gedrag is zichtbaar, dus dat is wat mensen als eerste opmerken. Denk aan blaffen, uitvallen aan de lijn, slopen, trekken, grommen, vluchten…
Maar dat gedrag is niet ‘zomaar’ ontstaan. Het is een uiting van iets wat vanbinnen speelt.

Bijvoorbeeld:

• stress
• angst
• frustratie
• onzekerheid
• overprikkeling
• onderprikkeling
• trauma
• fysieke pijn
• of juist opwinding of (over)enthousiasme die niet gereguleerd kan worden

Dus: gedrag is informatie. Het vertelt iets over wat er in het lijf of het brein van de hond gebeurt. Als je dat signaal negeert of onderdrukt, pak je de oorzaak niet aan.

Het gedrag van je hond is een gevolg.

Gedrag ontstaat onder andere als gevolg van een trigger + een interne staat.

Enkele voorbeelden zijn:

• Een hond die blaft naar visite → voelt zich onveilig, angstig, heeft negatieve leerervaringen of vraagt om meer helderheid (en wat moet ik nu doen?)
• Een hond die uitvalt naar andere honden → heeft slechte ervaringen gehad, er zijn signalen gemist, is gefrustreerd of voelt geen veilige begeleiding
• Een pup die overal in bijt → is overprikkeld of probeert spanning kwijt te raken

Als je alleen maar bezig bent met het gedrag ‘wegtrainen’, blijf je aan de oppervlakte.
Maar als je de oorzaak onderzoekt – het gevoel, het patroon, de context – kun je echt iets veranderen.

Gedrag brengt altijd een effect teweeg.

Gedrag is ook communicatie. Het roept een reactie op bij de omgeving (mens of dier). En dat effect heeft weer invloed op het gevoel van de hond:

• Krijgt de hond straf of boosheid terug? Dan neemt stress toe.
• Krijgt hij (negatieve) aandacht? Dan kan iets in (positieve of negatieve zin) toenemen
• Wordt hij gehoord, gesteund, begrepen? Dan groeit veiligheid en vertrouwen.
• Gaat het gedrag ‘werken’ (bijv. een prikkel verdwijnt)? Dan wordt het gedrag herhaald.

Zo ontstaat er een cirkel: gedrag ← gevoel ← effect ← ervaring
En in die cirkel zit vaak de sleutel om de echte oorzaak te vinden en te helen.

Er is nog veel focus op “goed” of “slecht” gedrag. Op correctie, training, beheersing. Maar als we gedrag gaan zien als de taal van het innerlijk, dan gaan we niet meer bijsturen, maar luisteren. Dan gaan we werken met het zenuwstelsel, met emotionele veiligheid, met hechting, met trauma.

Is het ongezond om met je hond in bed te slapen?

De vraag is wat is ongezond? Ik denk dat je dit op fysiek, mentaal, emotioneel en relationeel niveau kan bekijken.

Het kan fysiek ongezond zijn als je echt denkt aan hygiëne. In de meeste gevallen is dit niet aan de orde. Maar natuurlijk is het zo dat je hond een drager is of kan zijn van parasieten, vlooien, teken en bacteriën. Alleen als je hond goed verzorgd wordt dan en gezond is dan zijn de zorgen hierom wat mij betreft klein.

Fysiek ongezond zijn kan zijn: allergieën of astma (bekend bij jou), slaapproblemen (je bent bijvoorbeeld een lichte slaper).

Het kan mentaal invloed hebben als jij daardoor slechter gaat slapen of wanneer jij je bed niet meer als rustplek ervaart. Of als jij gewoon ook momenten juist ZONDER je hond wilt zijn. Dan kan mentale uitputting ook op de loer liggen. Dit zijn dan ook voorwaarden die jij te bepalen en te voelen hebt. Op basis daarvan heb je je hond dan ook hiermee te leren omgaan.

Als je het hebt over relationele ongezondheid. Dan kan je denken aan een dynamiek die er is of ontstaat tussen jou en je hond. Bijvoorbeeld dat je hond gaat grommen omdat hij niet van bed wil of als jij hem aanraakt. Als je (bewust of onbewust) continu bezig bent met je hond.

Waarom slaapt mijn hond graag bij je in bed?

• Vanuit het oerinstinct zoeken honden hun groep op tijdens rust. Dat zie je ook bij zwerfhonden of pups in een nest: ze slapen tegen elkaar aan. Jij bent zijn mens, dus wil hij bij jou liggen.
• Het bed is gewoon warm en comfortabel (as simple as that – geef je hond is ongelijk)
• Veiligheid en rust (jouw geur, jouw aanwezigheid, het samenzijn – zeker ook bekend bij onzekere, getraumatiseerde of jonge honden)
• Honden zijn sociale dieren die van nature in een groep leven. In het wild zouden ze samen slapen voor warmte, bescherming en nabijheid. Bij jou in bed liggen voelt voor je hond als: “Ik hoor bij jou. Jij bent mijn roedel.” Het is een sociale interactie.
• (Wederzijdse) Steun. Jouw hond heeft steun aan jou en jij misschien wel aan je hond (het kan helpen bij ontladen, opladen na een dag vol met gebeurtenissen)

Zijn er ook honden die niet graag bij je in bed slapen?

Wist je dat echt niet iedere hond graag tegen je aan geplakt ligt in bed? Dit kan heel erg per verschillen. Soms per ras en uiteraard per individu.

Als een hond niet bij je in bed komt liggen dan kunnen daar verschillende redenen achter zitten.

• De hond gaat, op ten duur, ergens anders liggen vanwege de warmte of vindt het überhaupt te warm op bed (een hond gaat verliggen om z’n warmte te reguleren)
• De hond wil wel bij je in de buurt zijn, maar dat kan ook op de grond naast bed
• De hond hoeft het geknuffel niet zo (tip kan dan zijn om niet aan hem te zitten)

Wat als je hond gedragsproblemen laat zien terwijl je met hem slaapt?

Het kan natuurlijk zo zijn dat je tegen gedragsproblemen aan loopt wanneer je samen met je hond in bed slaapt. Het kan ook zijn dat je die wilt voorkomen juist. Want liggen er gedragsproblemen op de loer als jij er voor kiest om met je hond te gaan slapen?

Over wat voor een gedragingen van de hond hebben we het dan?

• De aanhankelijkheid slaat om in afhankelijkheid (dit zijn twee wezenlijk verschillende dingen)
• Bezitsagressie (de hond is angstig/onzeker dat hetgeen wordt afgenomen – even heel beknopt uitgelegd)
• De slaapkwaliteit KAN ook afnemen, wat kan zorgen voor prikkelbaarheid
• Verlatingsan gst versterkt (NIET omdat je samen slaapt, maar omdat er onvoldoende of niet op de juiste manier geleerd en getraind wordt dat de hond ook alleen kan zijn)
• Territoriaal gedrag
• Grenzen vervagen wat (en daar kan onrust door ontstaat voor de hond, vrijheid is ook vaak chaos)

Oorzaken

De paar voorbeelden van gedragingen die hierboven genoemd worden hoeven alleen niet te zijn onstaan omdat je met je hond in bed slaapt. En daar komen direct tal van nuances opzetten. Dit is exact waarom het belangrijk is om naar het belang van het totaalplaatje bij gedragsproblemen van hond te kijken.

Voorkom symptoombestrijding

Het belangrijkste is dus dat we niet alleen maar gaan kijken naar gedrag. Als we enkel denken dat we met principes (bijv: niet meer op bed) gedrag kunnen veranderen hebben we nooit gekeken naar de daadwerkelijke oorzaak.

Praktijkvoorbeeld Jip

Jip is een rescue hond uit Roemenië. De hond heeft net een reis achter de rug gehad vanuit het buitenland. Hij is vanuit het vliegtuig naar het gezin gegaan wat hem heeft geadopteerd. Jip heeft veel onrust en stress bij zich. Ondanks dat dit op dat punt niet (h)erkend. Zijn gedrag wordt aan de bovenkant beoordeeld en aangepakt. Jip kan happen naar het kind. Dat zorgt natuurlijk direct voor een kritiek vraagstuk (terecht).

Alleen de hond wordt gewoon totaal niet begrepen in zijn hulpvraag. Het advies van een andere gedragsdeskundige was om de hond niet meer op de bank te laten. Want hij kreeg teveel vrijheid. Gevolg? Geen verandering. Jip was vooral heel hard aan het overleven. En veel essentiëler is om bijvoorbeeld aan de slag te gaan met onderstaande punten.

Enkele voorbeelden zijn:

• Stress reduceren
• Fysieke klachten uitsluiten
• De juiste vorm van uitdaging aanbieden
• De hond de tijd geven (de buitenlandse hond is er nog maar net)
• Management (puppyren/hekjes, mag de hond ook even landen?)
• Een hele belangrijke: de lichaamstaal van de hond leren kennen (een hond valt niet zomaar uit zonder waarschuwing)

Je kan er dan voor kiezen om je hond niet op bed te laten slapen

Natuurlijk kan je er voor kiezen om je hond in deze gevallen niet meer in je bed te laten slapen of om deze redenen de hond niet in je bed te laten slapen. Alleen laten we wel verder kijken dan nu veelal gebeurd als het gaat over gedragsproblemen bij honden.

Het voordeel van je hond niet op bed laten is dat het conflict ook niet meer ontstaat. Soms ben je er dan gewoon. En tegelijkertijd is het alsnog een vorm van symptoombestrijding.

De vraag is en blijft altijd: waarom is dit gedrag er nou écht?

Veroorzaakt het samen slapen met je hond gedragsproblemen?

We denken vaak dat als je samen met je hond slaapt of veel onderneemt met je hond dat hij per definitie AFhankelijk wordt. Alleen er is een groot verschil tussen aanhankelijk en afhankelijk. Er is niks mis met een aanhankelijk hond. Ook niet met een afhankelijke hond. Behalve dat het voor jou en de hond niet fijn en (mijns inziens) ook niet gezond is.

Je werkt dus niet zomaar gedragsproblemen in de hand door samen te slapen of juist niet samen te slapen. Waar het vaak mis gaat is bij de onderstaande punten:

• Er is geen ruimte bij de hond voor jouw grens (bijv. dat je wel zelf ook nog in bed wil passen of als je wilt dat hij er af gaat dat dit ook kan)
• Hij heeft onvoldoende idee van wat er van hem verwacht wordt
• Het is niet goed aangeleerd hoe dit principe van samen slapen werkt en wat jij dus (wederom) verwacht
• Er is een disbalans in het totaalplaatje (gebrek aan beweging, veel stress, bezitsagressie is een aandachtspunt, verlatingsangst is een trigger bij je hond etc).

Wederom: blijf kijken naar de kern.

Wist je dat samen slapen met je hond een positief effect kan hebben op het aanmaken van gelukshormonen?

Er zijn onderzoeken die aantonen dat samen slapen met je hond positieve effecten kan hebben op je gelukshormonen, zoals:

• Serotonine (het ‘gelukshormoon’): Verhoogt bij lichamelijk contact, zoals knuffelen of samen liggen. Het zorgt voor een gevoel van rust, verbondenheid en tevredenheid.
• Dopamine (het ‘beloningshormoon’): Komt vrij bij plezierige ervaringen, zoals samen knuffelen of gewoon elkaars aanwezigheid voelen.
• Endorfine (het ‘natuurlijke pijnstillende hormoon’): Vermindert stress en helpt je lichaam te ontspannen.
• Oxytocine (het ‘knuffelhormoon’): Wordt versterkt bij oogcontact en lichamelijk contact met je hond. Het zorgt voor meer vertrouwen en diepe verbinding – bij mens én dier.

Deze hormonale reacties zijn wederzijds: als jij ontspant, voelt je hond dat ook. En andersom. Vooral bij gevoelige, jonge of getraumatiseerde honden kan dat enorm ondersteunend werken. Je fungeert als veilige haven.

En wist je dat dit ook wederzijds kan werken? Dat deze gelukshormonen ook bij je hond worden aangemaakt?

De voordelen van het samen slapen met je pup of getraumatiseerde hond?

Voor een pup is jouw nabijheid ’s nachts vergelijkbaar met hoe hij zich bij zijn moeder en nestgenoten voelt. Het helpt bij:

• zindelijkheid (sneller wakker worden als ze moeten plassen)
• hechting (een veilige basis creëren)
• stressreductie (minder piepen of janken)

Voor honden met trauma (zoals angst, verlatingsangst of mishandeling in het verleden) kan fysiek dichtbij slapen een krachtig herstelproces ondersteunen. Als je als eigenaar zelf ook goed kan ontspannen, geef je die veiligheid door via je energie, je ademhaling en je aanwezigheid.

Dit zijn dingen die je altijd goed kan opbouwen en afbouwen. Het is altijd belangrijk om ook zelfstandigheid bij je hond te ontwikkelen. Ik denk dat dit een onderdeel is van een gelukkige hond.

Voordelen van samen slapen met je hond

• Verbinding en hechting: versterkt jullie band; de hond voelt zich onderdeel van jouw ‘roedel’.
• Veiligheid en rust: jouw nabijheid werkt kalmerend voor je hond, zeker bij jonge, onzekere of getraumatiseerde honden.
• Warmte en comfort: een bed is gewoon zacht en fijn, zowel voor jou als voor je hond.
• Gelukshormonen: verhoogt serotonine, dopamine, endorfine en oxytocine – bij mens én hond.
• Wederzijdse steun: samen slapen kan helpen bij ontladen of ontspannen na een drukke dag.
• Ondersteunend bij trauma of angst: vooral bij rescuehonden of pups werkt jouw nabijheid stressverlagend.
• Zindelijkheid bij pups: ze worden sneller wakker als ze moeten plassen.
• Geen universele regels: het gaat om wat voor jou en jouw hond werkt.

Mogelijke nadelen of risico’s van het samenslapen met. jehond

• Resource guarding (bezitsagressie): de hond kan het bed of jou gaan ‘bewaken’.
• Slaapproblemen bij de mens: door beweging, geluid of ruimtegebrek van de hond.
• Verlatingsangst kan versterkt worden (dat is niet standaard zijn, meer als er al een trigger ligt en als er bijvoorbeeld geen zelfstandigheid wordt opgebouwd).
• Overprikkeling bij de hond: niet alle honden slapen goed in bed, sommigen blijven alert.
• Territoriaal gedrag: hond wil anderen niet in de buurt van ‘zijn’ bed of mens.
• Vervagen van grenzen: hond weet niet goed wat er verwacht wordt en raakt onrustig.
• Hygiëne en fysieke klachten: kans op allergieën, astma of parasieten – al is dit klein bij gezonde, verzorgde honden.
• Mentale belasting: als jij je bed niet meer ervaart als rustplek of je je constant moet aanpassen.
• Relationele ongezondheid: als er een onbalans ontstaat in de rolverdeling of emotionele afhankelijkheid.
• Symptoombestrijding: het verbieden van in bed slapen zonder naar de oorzaak van gedrag te kijken, werkt meestal niet blijvend.

Conclusie?

Probeert deze vraag niet te zwaar te maken. Niet denken dat je dan geen leider meer bent of wat dan ook. Je kan OOK de leider zijn en met je hond samen slapen. Als dit heel belangrijk is voor jou. Als jij je grens communiceert of aangeeft wat en wanneer je wat wel/niet wil. Pak je als nog een stuk leiderschap. Er zijn heel veel misverstanden over leiderschap en er missen vooral heel veel nuances.

Mijn antwoord: lekker doen! Wees scherp op dep unten die je ziet hier in het bericht. En leer je hond, in het belang van zijn emotionele en mentale gezondheid, aan dat hij ook zelfstandig alleen kan zijn. Daarnaast is het belangrijk om altijd in het belang van de hond te denken. Het gaat hier niet om wat JIJ wilt, maar wat JULLIE willen. Als blijkt dat de hond toch beter tot zijn recht komt als hij alleen slaapt, dan heeft dit prioriteit.