Demissionair minister Piet Adema van landbouw, natuur en voedselkwaliteit wil een verplichte cursus vóór je een hond gaat aanschaffen. Prachtig plan natuurlijk, maar wat zijn eigenlijk de mitsen en maren? En zijn die er wel? Of gewoon oogkleppen voor doen en gaan met die banaan?
Hulpvragen met de hond vanwege een gebrek aan kennis.
Het is een feit dat veel bijtincidenten (en ontzettend veel van de hulpvragen met onze honden) ontstaan door een (wat mij betreft enorm) gebrek aan kennis.
We kunnen het ons zelf zoveel gemakkelijker maken door hier onze aandacht op te richten.
Ik zeg vaak: “we doen maar wat”. En dat zeg ik niet belerend als hondengedragsdeskundige. Integendeel. Ik spreek hier ook als ervaringsdeskundige, daar is het allemaal begonnen.
Ik deed maar wat met mijn hond (Tervuerense herder). Ik had geen idee. Ik volgde braaf de puppycursus en de vervolgcursussen. Maar ik miste essentiële vaardigheden en basiskennis die ik WEL had moeten weten. En dan spreekt wel de hondengedragsdeskundige in mij, want dat weet ik nu.
Bijtincidenten bij honden terugdringen met verplichte cursus?
De vraag is niet OF een cursus zinvol is, dat lijkt me duidelijk. Althans: in het ideale plaatje. Maar is het wel zo meetbaar en ideaal? Dat denk ik niet.
Ga je bijtincidenten terugdringen door een verplichte cursus? Als iedereen keurig zijn hond bij een goede fokker aanschaft of weet wat ‘ie moet doen, zonder zijn impulsen te volgen en nu een hond wil. Tsja, dan wel! Maar dan hebben we nog wel een hele mindshift te maken met zijn allen.
De vraag is heel erg: wat komt er in die verplichte cursus? Wie gaat die verzorgen?
En nog meer… vanuit welke partijen gaan we die verplichte cursus aanbieden? Ik denk namelijk dat er een enorme groep is waarbij je dit niet gaat bereiken. Waar ik mij vervolgens afvraag of we enigszins door hebben hoe groot die partij van niet erkende, slechte en/of broodfokkers is?
Een groot gedeelte van de honden die we hebben in ons land komt niet bij een goede fokker vandaan. Ik denk dat 7 van de 10 honden bij een slechte fokker, broodfokker of stichting vandaan komt.
Een buitenlandse hond adopteren is niet erg (alhoewel ik wel vind dat we kritischer mogen kijken naar het ogenschijnlijk “redden van een hond”).
Bij een buitenlandse hond kan je wel een verplichte cursus laten binnendringen door te werken met de partijen die deze honden aanbieden. Door vanuit de stichting of het platform waar buitenlandse honden op vermeld staan, zo’n cursus aan te bieden alvorens men de hond(en) gaat aanschaffen.
Kom je wel weer bij de kern vraag: “wat staat er vervolgens in die cursus? Wat ga je dan leren?”.
Nou allereerst raad ik je aan om mijn podcast over een verplichte hondencursus te luisteren. Want hé, ik denk dat daar veel meer over te zeggen valt.
Een verplichte hondencursus volgen met je hond
Ik ben dus kritisch op het verplichten van cursussen omdat ik niet zo goed wat je vakinhoudelijk te leren krijgt. Dat geldt ook voor het verplichten van een puppycursus.
Als je geen hond hebt of je hebt je vakinhoudelijk niet verdiept in dit vak en de wereld van… Dan is het vanaf de buitenkant natuurlijk makkelijk praten om zoiets wel te verplichten. Als je een wezenlijk verschil wilt maken moet je ook weten wat er aangeboden gaat worden.
Of gaan we dan weer verder met allemaal trucjes leren? Zodat de hond keurig in het gareel lijkt te zijn?Totdat de emotionele beleving, de taal en het instinct van de hond het gaat overnemen?
Tot dusver is dat namelijk wel wat er gebeurt. We zijn daarmee al een hele tijd naast de pot aan het piesen.
We slaan de plank flink mis
Ik vind dat we een hele verschuiving te maken hebben in onze puppycursussen. We leren echt veel te weinig over wat nou echt essentieel is. Het is totaal niet controleerbaar waar jij je puppycursus volgt. En vervolgens kom je ergens terecht waar gewerkt wordt met technieken die je liever niet wilt hanteren en ook totaal niet nodig zijn (met alle gevolgen van dien).
Een puppycursus verplicht stellen vind ik dus niet de basisvoorwaarde om het verschil te gaan maken.
Wat leer je dan? Als we blijven leren wat nu voor 80% op de puppyscholen nog wordt aangeboden, ga je weinig verschil maken.
De gemiddelde hondeneigenaar heeft die cursus (inclusief de vervolgcursussen) keurig gevolgd, maar alsnog (flinke!) hulpvragen.
Dan is dus de vraag: waar gaat het mis?
Wat mij betreft gaat het mis bij wat (aan)leren en wat we moeten weten over het hebben en houden van de hond. Wat heeft een hond nodig om te functioneren in onze maatschappij? Zijn de verwachtingen die we hebben fair tegenover de hond? Kennen we de hond (als soort zijnde) voldoende?
Ik heb hier ook een podcast over gemaakt: Een puppycursus verplichten? Wel of geen goed idee?
De hond in bescherming nemen
Ik geloof wel dat we met een aantal regels de hond in bescherming kunnen nemen. Het is de hond die dupe is van ons gedrag. Het is het dier dat altijd de dupe is van ons mensen.
Als we de hond in bescherming gaan nemen dan kunnen daar dus bepaalde consequenties aan vast zitten.
De vraag is of je er altijd zo genuanceerd naar kan kijken (op landelijk niveau) als dat ik het nu schets in dit artikel en de podcasts die ik heb gemaakt.
De hond moet in bescherming genomen worden. Dat durf ik inmiddels ook wel te zeggen. Niet voor zich zelf, maar de puinhoop die wij er (soms) van maken.
Een verplichte pre aanschaf cursus is zinvol (100%). Een hondvaardigheidsbewijs (oftewel: ben jij vaardig met je hond?) is zinvol.
Maar ik ben (wederom) wel kritisch op de vakinhoudelijke kennis die er gedeeld gaat worden en over de handhaving hierop. Er zijn nog zoveel “vage” partijen waar wij onze honden vandaan halen, waarbij dit – mijns inziens – oncontroleerbaar is.
We willen nog te vaak gewoon nu een hond hebben “want dat is zooooo leuk”.
Verbod op e-collars & andere stroombanden
Het is net als het verbod op e-collars en anti- blafbanden wat sinds januari 2022 is ingegaan. Het is totaal niet meetbaar. Als ik zou willen schaf ik nu, online, een e-collar of anti blafband aan en zet ik het in voor het gedrag van mijn hond.
Prachtig verbod dus, maar totaal niet hand te haven.
Moet er een verbod komen op gevaarlijke hondenrassen?
Daar heb ik ook een podcast over gemaakt. Ik vind dit een heel precair onderwerp, waar we met veel wijsheid mee om moeten gaan. Vooral ook omdat we dan eigenlijk de onderlaag niet altijd begrijpen.
Ik vind het namelijk voor een deel ook pleister plakken. Zoals we het nu doen met onze honden (en gevaarlijke hondenrassen) is het makkelijker om te zeggen er moet een verbod komen op deze rassen.
Maar we sluiten dan ook teveel uit. We hebben eigenlijk iets heel anders aan te kijken.
De hond die gebeten heeft sneller afmaken, of niet?
Er is ook te lezen dat men vindt dat de honden die ernstige bijtincidenten hebben veroorzaakt sneller afgemaakt moeten worden. Ze zitten nu vaak nog maanden in een opvang alvorens er iets gebeurt. Dat is onder andere vanwege het bezwaar dat de eigenaar van de hond inbrengt. Logisch.
Hoewel dit laatste soms ook over verantwoordelijkheid gaat. Er dus voor kiezen de hond wel te laten gaan (al vind ik dat wel een lastige, maar hé dat lijkt me logisch het is nogal een vraagstuk). Het is natuurlijk ook zo dat veel honden soms in situaties terecht komen (gebrek aan kennis) waarbij de hond niet eens per se de schuldige partij is. Maar wel de problemen heeft veroorzaakt.
En ja, dan kan je er alsnog van alles over zeggen. Maar je begrijpt dat de pijn dan wel voelbaar is.
Uiteindelijk hebben we vooral echt nog heel veel meer aan te kijken dan we nu doen. En keer op keer blijven we maar doen aan symptoombestrijding en zijn we ons niet half bewust van de problemen die aanwezig zijn hondenland.
