Nog met regelmaat wordt veel gedrag van de hond toegekend aan de invloed die jij op hem hebt. Maar hoe zit dat nou eigenlijk?
Als gedragscoach kijk ik altijd naar het totaalplaatje van probleemgedrag bij honden. Daarom kan je nooit alleen maar zeggen jouw hond doet zo omdat jij zo doet. Simpelweg omdat er vaak gewoon meer gebeurd.
Ik geloof wel dat de hond ons een spiegel voorhoudt, jouw hond, mijn hond, iedere hond heeft deze geweldige kwaliteit! Het is vaak zo dat we tot een diepere conclusie komen, want wat er in een relatie met de hond gebeurt, gebeurt vrijwel zeker ook in de relatie met andere mensen. De hond helpt je hierbij en is in staat inzichten te geven in jouw kwaliteiten en valkuilen in het leven.
Dit maakt dan dus ook dat er best wat misverstanden over leiderschap zijn en leiderschap gaat over jouw persoonlijke leiderschap en daar mee dus zelfreflectie en zelfontwikkeling.
Coachen met honden
Coachen met honden is dus een ideale manier om jezelf beter te leren kennen. Honden communiceren o.a. met hun lichaam en reageren nauwkeurig en eenduidig op wat iemand laat zien met zijn lichaamstaal. De honden spiegelen dus direct wat jij neerzet en uitstraalt en geven daarmee informatie over hoe je in contact staat met jezelf en met de ander.
In dit geval vertaal ik voor jou wat er in de relatie met je hond te zien is, en vandaar uit wordt jouw proces van bewustwording en persoonlijke groei ondersteund. Want hoe oud je ook bent, elke dag mogen we weer leren!
Met honden werken is bijzonder en leerzaam. Je komt namelijk in contact met jezelf, met je eigen angst, met je intuïtie en bewustzijn, kracht en bovenal: wie je echt bent! Want je hond prikt daar zo door heen. De hond brengt je terug naar de kern van je gevoel, los van alle overbodige luxe uit de materialistische wereld.
Op welke manier spiegelen honden?
Net als bij heel veel gedragingen van de hond is het altijd kijken naar het totaalplaatje van het gedrag van je hond alvorens je al conclusies zou kunnen trekken.
Dat komt omdat de uiting (het gedrag van je hond) op de eerste plaats niet de echte hulpvraag is. Maar op de tweede plaats ook dezelfde uiting kan hebben als voor een andere hulpvraag. Wat bedoel ik daar mee?
Een hond die overprikkeld is kan ook onderprikkeld zijn.
Een hond die druk gedrag vertoont kan zowel een uitlaatklep nodig hebben als vermindering van de vorm van activiteiten nodig hebben. Simpelweg omdat het nu te veel is en de hond doorschiet in zijn enthousiasme, waardoor het overenthousiasme is. En overenthousiasme bij honden kent veel misinterpretaties.
Daarom is het ook goed om te weten wat je hond doet als hij stress heeft.
Op welke manieren zie ik het terugkomen?
- We zeggen dingen over de hond die eigenlijk gaan over onszelf (in het kader van projecteren op een ander)
- We kiezen vaak een hond uit die bij ons past (super leuk in het kader van kwaliteiten, maar vaak een botsing bij de valkuilen)
- Letterlijke synchronisatie in fysieke klachten (de hond neemt de klacht over of wij voelen zo met de hond mee)
- Onrust en haast (nog even snel de hond uitlaten en het gek vinden dat ‘ie niet mee werkt)
- Angsten
- Overal op letten en alert zijn
- Jouw opvoeding (stel je bent erg klein gehouden of opgegroeid met angsten, dan zie je overal beren op de weg dit zorgt ervoor dat je anders handelt)
You never get the dog you want, you always get the dog you need.
Samenwerking met je hond
Als hondengedragscoach kijk ik altijd op verschillende manieren naar de samenwerking die jij hebt met je hond. Een onderdeel waar ik ook naar kijk is de samenwerking die jij hebt met je hond. Ik zie dat een beetje als een soort van organisatie of werkstructuur.
De hele dag door zijn er gevoelens, gedachtes, emoties en veranderingen. Honden reageren daar op. Dat is simpelzat. Maar niet alleen op een dag. We dragen allemaal ons pakketje. In meerdere of mindere mate – als er zo gewogen mag worden – hebben we allemaal onze dingen gemaakt die ons gevormd hebben.
Om een goede band met je hond te krijgen zul je moeten weten waar zijn gedrag vandaan komt en zul je je moeten inleven in bepaalde gedragingen van de hond. Daarom vind ik het bewustzijn rondom het fenomeen hond ook altijd zo belangrijk. Je observeert de lichaamstaal (en daarmee ook subtiele signalen) van je hond, leert ze herkennen en zelf gebruiken. Daarnaast is het heel handig om altijd zelfreflectie toe te passen, zodat je spanning kunt traceren en dit kunt ombuigen naar ontspanning.
Te vaak moet de hond wat veranderen, maar laten we eerlijk zijn. Er is geen hond die zegt: vanaf morgen ga ik het allemaal anders doen! Wij hebben dat te doen.
Daarom noem ik het organisatie want vaak is er in het team gewoon een verandering nodig. En die verandering komt de relatie met je hond ten goede.
Ontspanning
Daarnaast is het natuurlijk ook nog zo dat wandelen met je hond, je hond te begeleiden, te masseren of gewoon met je hond knuffelen en met plezier bezig te zijn met je trouwe kameraad een ontspannen effect heeft. Je ontspant, je bent buiten, je lichaamsfuncties worden gestimuleerd en je bewustwording en zelfreflectie groeit!
Jouw hond doet zo omdat jij zo doet
- Hij heeft verlatingsangst omdat hij jou beschermd
- Hij valt uit omdat ‘ie jou moet beschermen
- Hij kan niet omgaan met visite omdat jij… (vul zelf in)
Is dat wel zo? Of is er meer?
Laten we beginnen met het feit dat je hond ook nog gewoon een individu is. Mag hij ook gewoon een eigen belevingswereld toegekend krijgen?
Maken we onszelf niet veel te belangrijk? Ik zeg niet dat wij mensen geen invloed hebben…
Integendeel. Maar als dit het enige antwoord is vind ik dat we de hond enorm uit z’n kracht halen en echt flink te kort doen. Ik ben geschoold vanuit verschillende methodieken. Ik heb geen heiligheid. Ook geen waardeoordeel. Maar mijn hart breekt wel altijd een beetje als ik hoor dat het alleen maar aan “de eigenaar” ligt. Omdat ik dan zoveel inhoud mis op het probleem zelf. Omdat ik zelf niet geloof dat iets maar 1 achterliggende oorzaak heeft.
En wat als het aan jou ligt? Wanneer is dan de grens bereikt als we het hebben over mogelijkheden? Wat nu als je niet verder komt? Wat is dan de conclusie? Vaak is er nog zoveel meer mogelijk.
Ik spreek uit ervaring. Ik heb dit in het verleden als advies gegeven en ik heb het toegezegd gekregen. Ik werd onzeker van. Maar het zorgde vooral voor de onnoemelijke drive om uit te zoeken wat er nog meer is. Hoe kunnen we nou zo voorbij gaan aan het verhaal van de hond?
Het ligt aan de mens zou voor mij betekenen
- Persoonlijke leiderschap thema’s. Waar loop je tegen aan met je hond en herken je dat thema, persoonlijk?
- Altijd bezig zijn met zelfreflectie
- Gebrek aan kennis over de lichaamstaal van je hond (we begrijpen niet wat ‘ie zegt en daarmee verteld)
- Niet (voldoende) weten wat de behoeften van de hond zijn
- Algemene opvatting over het hebben, krijgen en houden van een hond (ik denk dat we naast gedragsproblemen nog een veel groter problemen hebben namelijk)
- Oogkleppen op hebben. “Dit is mijn referentiekader”.
- Verantwoordelijkheden pakken
- De hond als hond zien: ben je bereid de bijbehorende concessies te doen?
Ja maar, honden spiegelen toch?
Ik geloof van wel. Ik zeg bewust ik geloof… want laten we eerlijk zijn heel vaak gaat het daar over als we onze normen en waarden uitspreken.
Alleen voor mij kunnen dingen heel goed naast elkaar bestaan. Het is niet of/of. Het is en/en. Een hond spiegelt EN heeft zijn eigen stuk. Het is te gemakkelijk om dan maar daar alles onder te schalen. Been there. Done that. Zowel als professional en als hondeneigenaar.
Als ik jou uitscheld voor stomme … (mag jezelf invullen). En vervolgens geef jij mij een klap in m’n gezicht. Wie is er dan schuldig?
En wat maakt eigenlijk dat ik de neiging heb om je uit te schelden en jij meteen gaat slaan?
Is er niet altijd zoiets als een diepere laag? Ben jij dan écht alleen maar de oorzaak van het probleem? Geef jezelf lucht door zoveel kritischer en dieper naar gedragsproblemen te kijken.
Wat is m’n grootste bezwaar op deze invalshoek?
- Er wordt niet gekeken naar de signalen van de hond
- We gaan voorbij aan de belevingswereld van de hond
- We leggen de verantwoordelijkheid enkel bij de mens neer zonder verder te graven
- We gaan voorbij aan TAL van (soms zelfs heel simpele) oplossingen voor het probleem
- Mensen worden er ook onzeker van
- En de hond dan? Hebben we niet gewoon rekening te houden met dat levende wezen die zelf dingen ervaart?
- Is een hond dan echt 24/7 alleen maar bezig met ons en als er ergens een vorm van “onstabiliteit” is ben jij de Sjaak en heb je gedragsproblemen?
- Heeft de hond zelf nog stemrecht?
- Geen concessies willen doen op het feit dat honden dingen doen die niet (altijd) in ons wenselijke jasje past
De twee vragen die ik altijd stel zijn: En de hond dan? Hoe zit het daar dan mee?
Is er dan echt niet meer dan dit? Zou het zo kunnen zijn dat er meer is? Meer dan je eigen referentiekader? Het gaat niet over goed of fout. Geen waardeoordeel. Wel de kritische vraag wat als er meer is? Ook ik kom hier vandaan, inclusief de bijbehorende weerstand.
Er is altijd meer dan mijn kijk, of jouw kijk. Er zijn zoveel manieren om te kijken.
Jij doet zo omdat je hond zo doet
Heb je ooit bedacht dat jij en je hond meer op elkaar afgestemd zijn dan je denkt of überhaupt doorhebt. Dat jij net zo goed kan meevoelen met je hond als andersom? En dat dit misschien wel vaker gebeurd dan je door hebt?
Jarenlang kreeg ik te horen dat Nimrod, mijn hond, zo uit zijn plaat ging, als de deurbel ging, omdat ik niet de leiding nam. Ik straalde dat uit. Ik voelde mij onzeker en kwetsbaar. Nimrod nam meteen de leiding over. Het even een zoektocht, want ik vertikte het om alleen dat te geloven. Waarom? Omdat ik de hond OOK zag. Omdat er meer is dan de omgangsvorm. Laten we maar niet beginnen over leerervaring en überhaupt iets goed aanleren bij de hond. Ik kan je vertellen daar miste Nimrod een hele boel informatie. Maar dat gezegd hebbende.
Hoe meer ik mij ontwikkelde als dierentolk, maar ook in het kader van persoonlijke ontwikkeling. Hoe dicht ik bij mij gevoel kwam. Hoe meer ik kon navoelen hoe meer ik kon voelen dat hij zoveel spanning had bij de deurbel. Zijn hartslag versnelde, hoge ademhaling, nerveus worden. Alles.
Ik bewoog er letterlijk in mee. Dit was niet van mij. Dit was zijn spanning. En dat…
Was een schat aan informatie. Alsof ik het goud zelf in handen had. Want ik dacht: “als jij je zo voelt dan snap ik je gedrag wel”. Ik kreeg begrip voor mijn hond. Ik kan letterlijk meevoelen wanneer mijn hond omhoog schiet. En hé, andersom natuurlijk ook! Maar van deze synchronisatie zijn we ons vaak nauwelijks bewust.
Daardoor kan ik aftasten of ik mij zo voel of dat het bij hem vandaan komt. Als het bij hem vandaan komt dan heb ik zoveel informatie en dus ook meteen tools over wat ik moet doen hoe ik moet reageren. Het zorgt voor meer begrip.
Waarom ik dit geloof? Jij voelt toch ook dingen aan? Je kan meeleven met een ander? Misschien moet je wel huilen omdat een ander moet huilen? Je hebt empathie. De kans is groot dat je ook zo met je hond mee kan leven. Je leeft er elke dag mee samen. Je kent elkaar door en door.
En je hebt vast ook weleens van die momenten dat je denkt: zie je wel! Dat gevoel had ik al. Of dat nou met je hond is of met anderen. Ongeacht over welk onderwerp het gaat.
Dat is zo waardevol, het probleem is alleen dat we veel te weinig luisteren naar deze intuïtieve fluistering en ver van ons gevoel afdwalen met alle afleidingen, drukte en manieren waarop we leven!
Jezelf ontwikkelen
Daarom geloof ik dat het essentieel is om aan jezelf te werken in de relatie met anderen. Jepp, ik trek hem even verder dan alleen met je hond. Je hond laat het je haarfijn zien. Maar de winst is veel groter. Het gaat verder dan alleen je hond. Ik geloof dat een hond opzoek is naar congruentie. Dus we komen uit bij jouw kern: wie ben jij? waar sta je voor? leef je dat na? en noem nog eens wat levensvragen op. Want dit is slechts een fractie.
We zijn allemaal gevormd. We dragen allemaal onze dingetjes met ons mee. Jouw hond nodigt je uit om weer bij jezelf uit te komen.
Dingen die mij helpen te voelen:
- Bodyscan
- Meditaties
- Sporten
- Schrijven
- Doen aan zelfontwikkeling (werken aan je eigen werk)
- Wandelen
- In de natuur zijn / met dieren zijn
- Ademhaling
- Afleidingen verminderen (telefoongebruik, netflix, TV, suikers en noem het op)
- Aan de slag met mijn ‘pijnen’
- Laagjes afpellen
Oh en met regelmaat schiet dit er allemaal bij in. Zeker in de drukte van het jonge gezin. Maar door dit door de jaren te oefenen is het een kwestie van een vingerknipje om er weer in te schieten.
Daarom is de opvoeding van je hond dan ook meer dan slechts een cursus volgen en hij is getraind. We ondergaan continue veranderingen door. Jij, maar je hond ook!
